Wat vindt u bij ons?
Wat vindt u bij ons?
.jpg) Midden tussen heide, bossen en zandverstuivingen wil De Ontmoeting ‘onbekend land verkennen’ en daarmee een alternatief bieden voor een te traditionele manier van kerk-zijn. Bij het vormgeven van ons verlangen naar zingeving is daarom eerder sprake van een zoektocht of een labyrinth dan van een alles zeker weten.
|
||
|
Persbericht
Persbericht
Zondagmiddagactiviteit over "Vrede, gerechtigheid en heelheid van de schepping" |
||
|
Lentegedachte
Lentegedachte
Ik werd vanmorgen wat te vroeg wakker. Het was nog haast helemaal donker. In de tuin hoorde ik een paar meesjes en wat mussen het eerste ochtendlicht welkom heten. En ik dacht, Muus Jacobse prafraserend: "Zo lang God vogels in onze tuinen zendt, heeft Hij zich niet van ons afgewend". |
||
|
Oude droom
Oude droom
De oude droom Er was eens een droom en die droom leek vervlogen En hij scharrelde eenzaam en oud door de stad Door vrienden van vroeger verloochend bedrogen Een karikatuur die zijn tijd had gehad En die stokoude droom ging langs deuren van huizen Waar ooit hij ’t stralende middelpunt was Geliefd en aanbeden, een held in 't verleden Met een kroon op z’n hoofd en met vleugels van glas Hij nam ons mee langs wegen van liefde Tot hoog in de bergen naar toppen van kracht En het uitzicht daarboven was niet te geloven Zo mooi en zo ver en nog nooit zo gedacht Maar die stokoude droom zwerft nu door de straten Verhongerd, vermagerd, verarmd en halfblind En niemand heeft tijd om wat met hem te praten Alleen af en toe nog een gek of een kind Dus als je ‘m tegenkomt een dezer dagen Haal ‘m in huis, probeer het een keer Geef ‘m een stoel en dan moet je ‘m vragen Hé ouwe droom, hoe zat dat ook weer Dat je ons meenam langs wegen van liefde tot hoog in de bergen naar toppen van kracht De wereld hervormen, de hemel bestormen Met nieuwe ideeën nog niet eerder bedacht Want die stokoude droom heeft nog heel veel te geven Hij heeft een geheim en dat zijn wij soms kwijt Maar hij zal ons allemaal ooit overleven Hij is zo oud als de wereld en zo jong als de tijd Maar je moet ‘m beschermen, je moet ‘m verzorgen Je moet ‘m koesteren onder de zon Je moet ‘m vertrouwen en vandaag al of morgen Dan weet je het weer waar het ooit om begon Dan neemt hij je weer mee langs wegen van liefde Tot hoog in de bergen naar toppen van kracht En daar zal dan blijken dat je verder kunt kijken En hoger kunt reiken dan je ooit had gedacht van Paul van Vliet Voorgelezen door ds. Rob Visser in de dienst van 8 januari n.a.v. de schriftlezing 1 Samuel 3. |
||
Kerk in Actie Noodhulp aardbeving Turkije en Syrie
Kerk in Actie Noodhulp aardbeving Turkije en Syrie
 De aardbeving in Turkije en Syrië heeft het leven van honderdduizenden mensen volledig verwoest. Veel mensen zijn dakloos en ontredderd. De ramp gebeurt terwijl de weersomstandigheden belabberd zijn; er valt sneeuw, regen en het is ijskoud. Er is dringend behoefte aan medische zorg, dekens, voedsel en onderdak. Vandaag wordt er voor de slachtoffers van deze ramp gecollecteerd. De Diaconie vraagt ook u om mee te helpen met uw giften. U kunt rechtstreeks uw giften overmaken naar Kerk in Actie, via de bankrekening van de Diaconie of via de Scipio-app; zie ook de Nieuwsbrief van deze week. Kerk in Actie; NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie Utrecht, o.v.v. Noodhulp aardbeving Turkije/Syrië. Diaconie: NL94 ABNA0482 7889 17 o.v.v. Kerk in Actie Noodhulp aardbeving Turkije/Syrië. |
||
|
De goede dingen
De goede dingen
Achter mijn laptop, nog wat napruttelend vanuit de mooie startzondag en de ‘Werkdag Toekomst’ van onze kerkenraad op de vrijdag daar net voor, moet ik denken aan de Deense filosoof Søren Kierkegaard. Als ik hem goed begrijp, dan (zegt hij) ontkom je niet aan de oorsprong van het geloof. Ik wil dat even checken op internet en stuit dan op een verhaal van een organisatie die andere organisaties helpt bij ingrijpende veranderingen: Changestudio. En ook daar citeren ze Kierkegaard. Het verhaal heet: Doen we de goede dingen? En meteen zit ik op het puntje van mijn stoel, want dat was ook precies één van de vragen waar het op de kerkenraadsdag over ging: ‘Doen we de dingen goed, of doen we de goede dingen?’ Het lijkt bijna hetzelfde, maar er is een groot verschil. De dingen goed willen doen, is op zich heel mooi maar kan heel behoudend uitwerken. Zonder dat er veel verandert. Ik heb dat aan den lijve meegemaakt. Op de Hezenberg leverden we prima zorg (vonden wij), maar toch hadden we haast altijd te weinig cliënten om uit de kosten te kunnen komen. Dus dachten we na over hoe we de zorg nóg beter konden maken, nog klantvriendelijker, nog effectiever en efficiënter. ‘Want dan komen de klanten vanzelf wel’, dachten we, rondtollend in onze eigen bubbel. Eén van onze cliënten (‘gasten’, noemden wij hen) was directeur van een grote drukkerij. Ondanks zijn psychische problemen had hij een scherpe blik! Hij sprak mij aan en zei: ,,Gerrit, jullie moeten eens ophouden met dat geperfectioneer waar je alle tijd en energie in stopt. Goed is goed genoeg! Nu is het de hoogste tijd om met jullie mooie verhaal de boer op te gaan.’’ Wat hij in wezen zei, was: stop met de dingen goed (beter, best) te doen, en ga in plaats daarvan de goede dingen doen. Het was eerlijk gezegd een heftige eye-opener! Een prachtig onderscheid: de dingen goed of de goede dingen. Maar tegelijk ook een nogal verontrustend onderscheid. Ik mag de dingen graag goed doen. U ook neem ik aan. De cantorij wil graag goed zingen, Kunst in de Kerk organiseert graag goede tentoonstellingen, ik maak graag een goede preek, de communicatie-club houdt van een goede website en ga zo maar door. Niks mis mee – maar soms heb je zo’n eye-opener nodig: ‘Ja, je doet de dingen goed, maar doe je nog wel de goede dingen?’ Een mooi Bijbels voorbeeld staat in het boek Exodus, hoofdstuk 18. Mozes, de grote leider, de bevrijder bij de Gratie Gods, werkt zich helemaal te pletter om zijn mensen op de rechte weg te houden. Hij doet dat uitstekend . . . maar verliest zich zó in de details dat zijn schoonvader op een dag tegen hem zegt: ‘Stop! Nu is het genoeg! Laat anderen de uitvoering doen, zodat jij je weer kan buigen over wat echt belangrijk is!’ Doen we de goede dingen? En mooie, prikkelende, (zelf)kritische vraag, die we zo nu en dan zeker stellen moeten. Gerrit Heuver |
||
|
Nunspeet biedt onderdak
Nunspeet biedt onderdak
|
||
|
Pret van de Wet
Pret van de Wet
Gemengde gevoelens Wat is de overeenkomst tussen trekkers op het Malieveld en toeterende vrachtwagens in het centrum van Ottawa? Dat dit geen protest meer is, maar het recht van de sterkste. Een uiting van: ,,Prima dat er wetten zijn, zolang ze maar niet gelden voor mij. Ik wil vrij zijn.’’ en dat snap ik wel, want ik wil ook vrij zijn; ik hou ook niet van autoriteit.  Maar toch: dat iedereen recht heeft op eenzelfde hoeveelheid vrijheid, komt in de hoofden van zulke demonstreerders niet op. Dat hun vrijheid om snelwegen of zelfs een heel stadscentrum te blokkeren de vrijheid van anderen ernstig hindert (de vrijheid om naar het werk te gaan, om een ambulance door te laten, om rustig te winkelen), telt niet. Dat jouw vrijheid ophoudt waar je de onvrijheid van een ander bewerkt, is filosofisch gedoe. In het klein maar even ontwrichtend is het: de vrijheid om geen hand uit te steken, om door rood te rijden, om de fiscus of de verzekering een poot uit te draaien, om met flink wat alcohol achter het stuur te kruipen (‘dat moet ik toch weten? Dat is toch mijn vrijheid?). En dat er een wet bestaat die dit alles verbiedt, vindt de gemiddelde Nederlander (en dus ook Canadees) eerder lastig dan terecht. De wet, dat is vrijheidsbeperking. Je mag niet dit, je mag niet dat; de wet: dat is de politie, de rechter, een boete, gevangenis. Alleen maar narigheid. De Joden hebben een heel ander gevoel bij de wet. Zij hebben een jaarlijks, vrolijk feest dat Simchat Tora heet. ‘Pret van de wet’ zou je kunnen zeggen. Hoe kom je op het idee, pret van de wet ??? Nou, ik denk: omdat ze nog een heel levendige, pijnlijk levendige herinnering hebben aan de tijd van vóór de wet. Voordat de wet er was, was er de wetteloosheid. En de wetteloosheid, dat is (zie boven): het recht van de sterkste. Het recht van de machthebbers. Het recht van uitbuiters, dictators, de Farao, Hitler, gewapende criminele bendes. En dan komt de wet. Een Godsgeschenk, zegt Israël, want die wet geldt voor laag èn hoog, voor vrouw en man, voor lakeien èn voor koningen: in Israël was iedereen (3000 jaar geleden al!) voor de wet gelijk. De vrijheid van de koning hield op waar de onvrijheid van de lakei begon. Ja, dat zal er in de praktijk beste eens anders hebben uitgezien. Ook toen waren er koningen die niet van hun hofdames af konden blijven, die meer belasting hieven dan rechtmatig was. Maar er was óók de wet. Goddank. Gerrit Heuver |
||
|
Bezinning
Bezinning
Inleiding Onze samenleving wordt steeds individualistischer en hectischer. De tijd vlíegt voorbij. Waar en wanneer heb je nog eens even de gelegenheid om stil te staan, je te bezinnen, nieuwe inspiratie op te doen? In het reine te komen met de vragen en problemen die aan het leven en samen-leven gesteld worden? Misschien is de kerk wel zo ongeveer de laatste plek waar dat nog kan zonder dat er meteen aan je getrokken wordt. Op zondag, in de wekelijkse vieringen, maar soms ook door de week aandachtswand02.jpg) |
||
.jpg)
