Wat vindt u bij ons?
Wat vindt u bij ons?
.jpg) Midden tussen heide, bossen en zandverstuivingen wil De Ontmoeting ‘onbekend land verkennen’ en daarmee een alternatief bieden voor een te traditionele manier van kerk-zijn. Bij het vormgeven van ons verlangen naar zingeving is daarom eerder sprake van een zoektocht of een labyrinth dan van een alles zeker weten.
|
||
|
Persbericht 25/09/2022
Persbericht 25/09/2022
Interreligieuze dialoog Deze tijd, vol spanningen, vraagt om verbindingen. Van jongeren en ouderen. Dat was uitgangspunt voor de werkgroep zondagmiddagactiviteiten van de PKN gemeente De Ontmoeting. We praten vaak óver elkaar. Maar praten we genoeg mét elkaar? Ook in kerken en levensbeschouwelijke gemeenschappen oordelen we te snel, zonder ons echt in elkaar te verdiepen. Overal in het land zijn dialooggroepen actief om de verbinding te zoeken, met respect voor ieders eigenheid om spanningen weg te nemen en in vrede samen te leven. Dit blijkt een goed middel om elkaar te leren kennen. Ontmoeten is immers een voorwaarde voor vrede. Daarom wordt er in De Ontmoeting een interreligieuze dialoog gehouden met als hoofdthema ‘Vrede, Gerechtigheid en Heelheid van de Schepping. We hopen daarbij verschillende mensen welkom te heten. Gelovigen en andersdenkenden en qua leeftijd; jongeren, ouders van opgroeiende kinderen en ouderen. We hebben de samenwerking gezocht met de imam van de Ahmadiyya moskee, ervaren als gastheer van de dialoog van het OCJM jongerenpanel in mei jl . Op zondagmiddag 9 oktober is het zover. Samen met vertegenwoordigers uit de grote wereldreligies, Joden, Moslims, Christenen en Humanisten uit Nunspeet en omstreken. Een bijeenkomst om elkaar en elkaars levensbeschouwing te leren kennen. Door open naar elkaar te luisteren en elkaar te bevragen in groepjes. Panelleden zijn Ibrahim Ahmed, imam in Nunspeet. Gert de Kok, predikant van de PKN gemeente de Kapel in Hulshorst. Bert van Bijsteren, voorzitter Humanistisch Verbond NW-Veluwe, Fernand Dijkgraaf, jeugdouderling en straathoekwerker in Nunspeet. Vertegenwoordiging uit Joodse kring is toegezegd. Het geheel zal worden omlijst met muziek en hapjes vanuit verschillende culturen. Daarom graag opgeven bij Ineke Klingenberg (z.e.v.) De PKN gemeente De Ontmoeting wil een warme, gastvrije ontmoetingsplek zijn voor mensen van alle leeftijden, binnen en buiten de kerk. In alle openheid en met respect voor elkaar en elkaars levensovertuiging. Locatie : PKN gemeente De Ontmoeting, Arthur Briëtstraat 38, 8072 GZ Nunspeet. Datum: 9-10-2022 Tijd: ontvangst: 13.30 uur; aanvang 14.00 uur; sluiting ca. 17.30 uur Kosten: gratis (alhoewel een kleine bijdrage altijd welkom is) Opgave is wenselijk: i.klingenberg@outlook.com Informatie: Ibrahim Ahmed, Tel 06-83995355 en Woutje Mulder, 06-53445063 |
||
|
De goede dingen
De goede dingen
De goede dingen Achter mijn laptop, nog wat napruttelend vanuit de mooie startzondag en de ‘Werkdag Toekomst’ van onze kerkenraad op de vrijdag daar net voor, moet ik denken aan de Deense filosoof Søren Kierkegaard. Als ik hem goed begrijp, dan (zegt hij) ontkom je niet aan de oorsprong van het geloof. Ik wil dat even checken op internet en stuit dan op een verhaal van een organisatie die andere organisaties helpt bij ingrijpende veranderingen: Changestudio. En ook daar citeren ze Kierkegaard. Het verhaal heet: Doen we de goede dingen? En meteen zit ik op het puntje van mijn stoel, want dat was ook precies één van de vragen waar het op de kerkenraadsdag over ging: ‘Doen we de dingen goed, of doen we de goede dingen?’ Het lijkt bijna hetzelfde, maar er is een groot verschil. De dingen goed willen doen, is op zich heel mooi maar kan heel behoudend uitwerken. Zonder dat er veel verandert. Ik heb dat aan den lijve meegemaakt. Op de Hezenberg leverden we prima zorg (vonden wij), maar toch hadden we haast altijd te weinig cliënten om uit de kosten te kunnen komen. Dus dachten we na over hoe we de zorg nóg beter konden maken, nog klantvriendelijker, nog effectiever en efficiënter. ‘Want dan komen de klanten vanzelf wel’, dachten we, rondtollend in onze eigen bubbel. Eén van onze cliënten (‘gasten’, noemden wij hen) was directeur van een grote drukkerij. Ondanks zijn psychische problemen had hij een scherpe blik! Hij sprak mij aan en zei: ,,Gerrit, jullie moeten eens ophouden met dat geperfectioneer waar je alle tijd en energie in stopt. Goed is goed genoeg! Nu is het de hoogste tijd om met jullie mooie verhaal de boer op te gaan.’’ Wat hij in wezen zei, was: stop met de dingen goed (beter, best) te doen, en ga in plaats daarvan de goede dingen doen. Het was eerlijk gezegd een heftige eye-opener! Een prachtig onderscheid: de dingen goed of de goede dingen. Maar tegelijk ook een nogal verontrustend onderscheid. Ik mag de dingen graag goed doen. U ook neem ik aan. De cantorij wil graag goed zingen, Kunst in de Kerk organiseert graag goede tentoonstellingen, ik maak graag een goede preek, de communicatie-club houdt van een goede website en ga zo maar door. Niks mis mee – maar soms heb je zo’n eye-opener nodig: ‘Ja, je doet de dingen goed, maar doe je nog wel de goede dingen?’ Een mooi Bijbels voorbeeld staat in het boek Exodus, hoofdstuk 18. Mozes, de grote leider, de bevrijder bij de Gratie Gods, werkt zich helemaal te pletter om zijn mensen op de rechte weg te houden. Hij doet dat uitstekend . . . maar verliest zich zó in de details dat zijn schoonvader op een dag tegen hem zegt: ‘Stop! Nu is het genoeg! Laat anderen de uitvoering doen, zodat jij je weer kan buigen over wat echt belangrijk is!’ Doen we de goede dingen? En mooie, prikkelende, (zelf)kritische vraag, die we zo nu en dan zeker stellen moeten. Gerrit Heuver |
||
|
Nunspeet biedt onderdak
Nunspeet biedt onderdak
|
||
|
Pret van de Wet
Pret van de Wet
Gemengde gevoelens Wat is de overeenkomst tussen trekkers op het Malieveld en toeterende vrachtwagens in het centrum van Ottawa? Dat dit geen protest meer is, maar het recht van de sterkste. Een uiting van: ,,Prima dat er wetten zijn, zolang ze maar niet gelden voor mij. Ik wil vrij zijn.’’ en dat snap ik wel, want ik wil ook vrij zijn; ik hou ook niet van autoriteit.  Maar toch: dat iedereen recht heeft op eenzelfde hoeveelheid vrijheid, komt in de hoofden van zulke demonstreerders niet op. Dat hun vrijheid om snelwegen of zelfs een heel stadscentrum te blokkeren de vrijheid van anderen ernstig hindert (de vrijheid om naar het werk te gaan, om een ambulance door te laten, om rustig te winkelen), telt niet. Dat jouw vrijheid ophoudt waar je de onvrijheid van een ander bewerkt, is filosofisch gedoe. In het klein maar even ontwrichtend is het: de vrijheid om geen hand uit te steken, om door rood te rijden, om de fiscus of de verzekering een poot uit te draaien, om met flink wat alcohol achter het stuur te kruipen (‘dat moet ik toch weten? Dat is toch mijn vrijheid?). En dat er een wet bestaat die dit alles verbiedt, vindt de gemiddelde Nederlander (en dus ook Canadees) eerder lastig dan terecht. De wet, dat is vrijheidsbeperking. Je mag niet dit, je mag niet dat; de wet: dat is de politie, de rechter, een boete, gevangenis. Alleen maar narigheid. De Joden hebben een heel ander gevoel bij de wet. Zij hebben een jaarlijks, vrolijk feest dat Simchat Tora heet. ‘Pret van de wet’ zou je kunnen zeggen. Hoe kom je op het idee, pret van de wet ??? Nou, ik denk: omdat ze nog een heel levendige, pijnlijk levendige herinnering hebben aan de tijd van vóór de wet. Voordat de wet er was, was er de wetteloosheid. En de wetteloosheid, dat is (zie boven): het recht van de sterkste. Het recht van de machthebbers. Het recht van uitbuiters, dictators, de Farao, Hitler, gewapende criminele bendes. En dan komt de wet. Een Godsgeschenk, zegt Israël, want die wet geldt voor laag èn hoog, voor vrouw en man, voor lakeien èn voor koningen: in Israël was iedereen (3000 jaar geleden al!) voor de wet gelijk. De vrijheid van de koning hield op waar de onvrijheid van de lakei begon. Ja, dat zal er in de praktijk beste eens anders hebben uitgezien. Ook toen waren er koningen die niet van hun hofdames af konden blijven, die meer belasting hieven dan rechtmatig was. Maar er was óók de wet. Goddank. Gerrit Heuver |
||
|
Bezinning
Bezinning
Inleiding Onze samenleving wordt steeds individualistischer en hectischer. De tijd vlíegt voorbij. Waar en wanneer heb je nog eens even de gelegenheid om stil te staan, je te bezinnen, nieuwe inspiratie op te doen? In het reine te komen met de vragen en problemen die aan het leven en samen-leven gesteld worden? Misschien is de kerk wel zo ongeveer de laatste plek waar dat nog kan zonder dat er meteen aan je getrokken wordt. Op zondag, in de wekelijkse vieringen, maar soms ook door de week aandachtswand02.jpg) |
||
.jpg)