|
Kunst in de kerk
Kunst in de kerk
Kunst en religie hebben raakvlakken: beide geven ze uitdrukking aan wat groter is dan wijzelf. Kunst in de kerk gaat de dialoog aan tussen bijbel, geschriften en geloof enerzijds en anderzijds de wereld van de kunsten: beeldende kunst, muziek, dans, poëzie en film.
In dit kader zijn er in onze kerkzaal tentoonstellingen en uitvoeringen met werk van beeldende de kunstenaars die ons iets te zeggen hebben.
In het winterseizoenen draaien we op een aantal zondagmiddagen een film waarin sprake is van een religieus en/of maatschappelijk probleem. Na afloop is er gelegenheid voor gesprek of discussie.
Flox den Hartog - Jager exposeert van zondag 17 november 2019 tot zondag 12 januari 2020
.jpg)
Flox den Hartog – Jager (1954) exposeert haar collectie ‘Wording, de zes scheppingsnachten’. Flox gebruikt textiel als basismateriaal voor haar textiekunst en mixed media. De werken die zij tentoonstelt hebben een vrij beperkte relatie met het thema ‘schepping’. Zij benadert dit thema dan ook eerder wat filosofisch dan religieus. Daarbij gaat zij uit van tegenstellingen zoals licht en donker, dag en nacht, land en water, aarde en hemel, dieren en planten, man en vrouw. Tegenstellingen die eerder met elkaar samenhangen dan dat ze echt tegenover elkaar staan.
Op zondagmorgen 17 november (na de viering) geeft zij een toelichting op haar werk. Iedere belangstellende is van harte welkom.
.jpg)
Kirsten Benschop met haar theatersolo ‘Die Ik Ben’
Datum: zondag 1 december 2019
Locatie: De Ontmoeting
Tijd: 14.00 uur
Toegang: gratis
Een voorstelling op het snijvlak van psychologie, filosofie en spiritualiteit.
In ‘Die Ik Ben’ graaft Kirsten diep naar binnen. Met de nodige (zelf)spot duikt ze in het gangenstelsel van ons menselijk brein, een labyrint waarin je snel vastloopt en waaruit ontsnappen moeilijk (b)lijkt. Waarom doen we wat we doen en zeggen we wat we zeggen? Waarom vinden we het moeilijk om eerlijk en oprecht te zijn, naar onszelf en onze omgeving? Of willen we dat misschien ook niet? Verschuilen we ons maar al te graag veilig achter de muren van ons ego en doen we ons voor als iemand die we eigenlijk zouden willen zijn? Intussen voelen wij ons verre van gelukkig en dempen we onze onrust en eenzaamheid door te zoeken naar voortdurende afleiding of een bezoekje aan de zoveelste therapeut.
Deze voorstelling is een confrontatie met het ‘dikke ik tijdperk’ waarin we geneigd zijn steeds grotere burchten om ons heen te bouwen en waarin ‘geluk’ een doel op zich lijkt te zijn geworden. ‘Die ik ben’ rekent af met dromen over morgen en mijmeren over gisteren. Want zou het leven niet veel eenvoudiger zijn als je de realiteit zoals die zich aandient accepteert zoals die is? En is contact niet veel wezenlijker als je je gekend weet zoals je écht bent?
Met weinig middelen en met intens spel weet Kirsten Benschop (1969) een sfeer op te roepen die mensen raakt, inspireert en in beweging brengt.
|
